Een wonder, wat die kinderen kunnen?

Viool leren spelen volgens de internationaal bekende – van origine Japanse – Suzuki methode  bij juffie Stieneke is vanaf de eerste les zonder meer een buitengewone ervaring.

Nooit een saaie les met oefeningen, maar rechtstreeks toewerken naar het uitvoeren van een concert solo, al is het maar met vier losse snaren in de eerste week. Door het kindeigen voor- en nadoen ontstaat geen angst voor optreden. Wel vreugde in het spelen van iets wat het kind KAN, en het dan volgende applaus wordt stralend in ontvangst genomen met een buiging. Die buiging ie echt het ALLEREERSTE  wat een kind leert. En ouders klappen wat af in de Suzukiles!

Na in het grijze verleden een paar jaar ervaring te hebben opgedaan met het geven van individuele lessen, altijd met een zaterdagse groepsles, geef ik inmiddels al 35 jaar lang aan de eerste en tweedejaars groepslessen, op maandag en donderdag. Mijns inziens is dit de meest ideale manier van leren vioolspelen: met andere kinderen samen, elke 3 of 4 dagen herhalen en toetsen en corrigeren van het geleerde en weer een klein stapje verder, en dan blijkt al na de eerste 6 weken dat iedereen een heel liedje – Kortjakje – met gebruikmaking van alle vingers en met 6 basis streekvariaties kan spelen (bij  een traditionele lesmethode  is daar vaak meer dan een jaar voor nodig..). Die variaties met de stok zijn overigens de belangrijkste ritmes in de muziek en komen 2 ½ jaar later terug in de beroemde vioolconcerten van Antonio Vivaldi en Johann Sebastiaan Bach….

In de omgeving van mijn leerlingen vallen steevast de uitroepen WONDERKIND en Viooltalent, maar eerlijk gezegd is het gewoon het resultaat van de (naar men zegt) inspirerende lessen vol grapjes, het samen op weg zijn, twee keer per week (soms een keer met oma of papa of een oppas) en de hulp van de ouder die thuis regelmatig – 10 minuten in het begin tot al gauw 30 minuten per dag – met eigen kind studeert en zodoende meer dan waar ook mogelijk is direct een belangrijke bijdrage levert aan de vorderingen van kindlief
Nergens anders is de ouder zo welkom in de les en kan zij/hij zo rechtstreeks de prestaties van kindlief beinvloeden. Bij de Suzuki methode is zowel de meekomende ouder onontbeerlijk als de broertjes /zusjes welkom tijdens de lessen. Voor hen is speciaal de ruimte naast de leskamer ingericht en ze hebben het er altijd reuze naar hun zin… Het komt trouwens steeds meer voor dat twee kinderen van bijvoorbeeld 6 en 8 jaar uit één gezin tegelijkertijd in de groep meedraaien. Ook 2 of 3 vriendinnetjes met poolende ouders werkt goed: elke ouder ziet tenminste een les per week en blijft goed op de hoogte van wat gestudeerd moet worden middels een schriftje.

Gedurende het eerste jaar ontvangen alle ouders de lessen trouwens ook per email, als extra service voor ouders voor wie twee keer per week een bijna onoplosbaar probleem vormt…De juiste stokhoudingMooie ronde pink 🙂

Verplichte ouderavond voor de eerste echte les Voor alle ouders/oppassen/oma’s is er voor de lessen met de kinderen beginnen een voorlichingsavond waarbij iedereen Kortjakje leert spelen om te ervaren hoe dat voor hun kind is en om mild te worden naar het kind. Ook om te ervaren welke hand nu ook weer wat moet doen… vaak een hilarische avond. Daarna besluiten vele ouders om de beschikbaar gestelde viool te huren en zelf mee te doen, achter de kinderen, hetgeen de kinderen ook inspireert. Maar eh… vaak gaat het de kinderen makkelijker af…. ☺

LEUK EN GOED

Na drie jaar les kunnen de kinderen al meedoen aan een concours. Ze hebben dan al ruime ervaring in het optreden, zowel alleen als met de hele groep.
Een gesprekje na afloop met een jury inspireert enorm, maar ik nodig kinderen uit hieraan mee te doen vanwege de voorbereiding, die altijd zeer stimulerend werkt: met gevorderde kinderen luisteren naar elkaar en nog gevorderder leerlingen en de sociale contacten die dan onverwachts ontstaan.

Zigeunermuziek
Uniek in mijn lespraktijk is het werken aan Zigeunermuziek uit vele landen. Het is muziek die karakteristiek is voor een land, en vanaf dag één kunnen de leerlingen eraan meedoen, met een eigen partij – de harmonie van dat stuk leren ze zo spelenderwijs. Een jaar later kunnen ze een moeilijker melodiestem en na twee jaar een tegenstem in posities, terwijl ze de meest virtuoze stem bij elk concert en op de CD’s dan al talloze malen gehoord hebben! Meerder keren per jaar spelen we  namelijk de  betoverende arrangementen van deze muziek. De leerlingen worden automatisch lid van de Gypsy Academy en treden als zodanig ook op in hun zigeunerkledij -er is een wedstrijd elk Valentijnsconcert wie er als de origineelste zigeuner uitziet. We zijn al vanaf het allereerste Festival Classique present in de grote tent op het plein en voelen ons vereerd dat we in die setting elk jaar ( al 14 keer!) weer uitgenodigd worden!

Met hart en ziel?
Het is inmiddels al meer dan 90 keer voorgevallen dat een van mijn Suzuki leerlingen wordt toegelaten op het Koninklijk Conservatorium, maar dat is absoluut niet mijn doel, maar een bijproduct van deze manier van lesgeven.  

Wat dat doel dan wel is? Samen echt muziek maken op hoog niveau, vanaf dag één. Daarom speel ik elke les op de vleugel en daag de kinderen voortdurend uit tot nog muzikaler spelen.

Ik hoop dat ze het publiek een kijkje in hun ZIEL gunnen,  en ben voortdurend bezig met hoe een kind mooi expressief kan spelen