Irina schreef op 18 december 2018 om 11:59:
My daughter Anna started with violin about 3 months ago. She was not quite prepared for all the hard work that was ahead of us but Stieneke made it very motivating and interesting for the kids by involving them in the concerts very early on. Now Anna enjoys practicing violin at home and in the classroom she always enjoys it even more, being together with other kids. Also Stieneke makes it quite entertaining for the kids by telling them different stories during the lesson and making little sweet surprises now and then after the lesson is over. I highly recommend the course and of course the teacher if you want your child to love music and play the instrument with pleasure. Parents are expected to be very much involved in the learning process and it is advised for the parents to have a violin as well, in order to practice together with a child. Once the child experiences the first fruits of hard work, he/she becomes much more motivated about the whole process.
Frank en Elena schreef op 6 december 2018 om 14:52:
Klassiek en klassikaal. Dat zijn de twee trefwoorden die ons te binnen schieten. Stieneke krijgt elke leerling gemotiveerd door vooral haar manier van lesgeven, en de kinderen snel liedjes te leren spelen. Onze dochter is zeer bedreven, en na twee jaar heeft zij er nog steeds veel plezier in. Een aanrader voor elke ouder die zijn kind iets moois leren wil.
Joop Wagenaar schreef op 3 april 2018 om 15:02:
Ik heb bij Stieneke onlangs een viertal altvioollessen gehad samen met een groep 10 jarige leerlingen van haar. Vanaf mijn jeugd speel ik viool maar nu ik gepensioneerd ben wilde ik ook graag altviool leren spelen. Met verwondering heb ik mogen mee maken hoe enthousiast en kundig Stieneke les geeft aan de kinderen. Na afronding van de vier lessen binnen twee weken konden ze al het altvioolconcert van Teleman spelen. Ook ik ben nu goed thuis op de altviool tot mijn eigen verbazing en in zo’n korte tijd ook nog. Deze manier van leren vioolspelen kan ik dan ook van harte aanbevelen.
Anna schreef op 5 september 2017 om 09:59:
Anna heeft erg genoten van het Logeer weekend. Dankjewel!! Iris
Josine Corstens schreef op 16 augustus 2017 om 10:10:
Every year during our summer break back home in Holland we take Suzuki violin lessons with Juffie Stieneke in The Hague. Year after year it has been a wonderful experience. Juffie Stieneke is very skillful. She is respectful of the teacher back home and caters her lessons to the needs of the individual child. We are especially in awe of her broad approach: the stories she tells about the songs, the composers, the dynamics, her other students, her travels, Mr. Suzuki himself and much more. I am thankful that we have been able to give this experience to our children
Mila schreef dit bij haar afscheid in 2015
Anick schreef op 27 juni 2017 om 21:15:
Lieve Stieneke, ongeveer zes jaar heeft Iris vioollessen bij je gehad, wat waren deze zes jaren bijzonder!!! Iris heeft nu een nieuwe wereld ontdekt van onschatbare waarde: muziek! En ze weet die te delen met heel veel anderen. Het is ongelooflijk hoe je dat hebt meegegeven aan een opgroeiend jong dametje van 5-6-7-8-9-10- en nu 11 jaar oud. Ik gun dit alle kinderen van de hele wereld, echt! Er waren ongelooflijk veel hoogtepunten: optredens bij de Sinterklaasintocht, bij Festival Classique, op televisie bij de BZT-show, op grote podia met Gypsy-muziek, en dan nu opeens, na de allerlaatste les: een voorspeelochtend voor het orkest Viotta, op een zondag op een erg vroeg uur, stond ze daar, mijn dochter die de sterren van de hemel speelde, op haar 3/4 viool met een mooie toon, een authentiek verhaal en zo veel levensplezier uitstralend. Er waren maar een paar toehoorders maar die waren van begin tot einde geboeid, en ik was als moeder tot tranen toe geroerd. Waarom? Omdat ik in de muziek zie en hoor wie er staat, een mens die iets wil laten zien en vertellen aan de wereld en hoe mooi die wereld is, en daar helemaal voor durft te gaan. Dat is ontroerend. Lieve Stieneke, juffie Stieneke, wat een geweldige vioolpedagoge!!! En wat een geluk dat Iris al die jaren door jou in de muziekwereld haar eigen pad heeft mogen vinden. GEWELDIG!!!! Nog een kleine noot die voor anderen wellicht ook van belang is: Stieneke heeft Iris in het laatste (6e)jaar heel goed begeleid in het vinden van de volgende docent. Dat is gewoon klasse van een echte professional!
Antwoord door: Juffie Stieneke
Lieve Anick Een kind tot grote prestaties brengen is niet zo moeilijk als ze een moeder heeft die zo betrokken is en in no-time de hele groep meetrok en na 1 jaar de hele organisatie van mijn schouders op de hare legde….! En ook dat leerde Iris: gewoon door om jou heen te zijn en het waar te nemen. Chapeau dus ook voor jou!!! Ik weet niet wie wie het meeste gaat missen, hihi!
Alika（Huixuan）schreef op 25 juni 2017 om 22:01:
My daughter studies in group one Mrs Stieneke is a great Suzuki violin teacher, patient and experienced. Except skill teaching, there is also many activities during the whole year learning which make the children not just learn violin also love and enjoy it.( look at the agenda in the web, you will find a long list for the whole year activities, – amazing) Study an instrument is not so easy, especially for young children. Except the parent help, an experienced teacher is helpful. Thanks for Mrs Steineke, she knows which part is difficult and which is important for the child. My daughter now just five 1/2 years old, I asker her “do you like violin now”, she said”Yes, I love it.” It is true, now she doesn’t want to stop it even I still remember at the beginning she cried for several times and wanted to quit because she did not speak Dutch or English. Music has magic, and also a great teacher has that magic. Love Mrs Steineke and the group one(enthusiastic parents). By the way, my daughter just could speak her mother language and was learning English. So at the beginning, Mrs Stieneke speak english to her sometimes, then more and more dutch. Now she could follow her classmates in the 99% dutch violin class. Good job. Below I wish share also in my mother language, welcome to more Chinese children like Alika: Stieneke 老师是一位非常有经验、有耐心的铃木小提琴老师。英文我会用great 来形容她，中文里我会说她是一位名副其实的好老师。 群体课程能够提升孩子们的兴趣，小提琴课堂上孩子不光可以和老师学习，也可以看看其他的同学们都是如何演奏和努力的，老师会给出solo的安排，这个时候每个孩子都会很配合的课后练习哦。Stieneke 老师安排了非常丰富的全年活动，有户外的表演，也有室内的表演，6月里三天的workshop也是非常棒的活动。孩子们再也不是闭门造车，而是真正的将小提琴演奏融入了日常的学习和生活中。 我的女儿加入group one时快5岁了，现在5岁半，对于她这么小年龄的孩子来说，刚开始学习会遇到困难，想放弃，老师和家长一起帮她坚持下来后，孩子逐渐就感受到了小提琴的魅力。现在我问她喜欢小提琴吗，她会不假思索的告诉我她爱小提琴。有时练习我说已经练完老师的要求了，她自己还要继续，停不下来。 有朋友问到上课语言的问题，我个人觉得对于音乐和体育艺术类的活动来说，语言不是挡路石。女儿会英语，所以最初的课程来说，Steineke老师会就关键重要的地方单独用英语和她说一遍。孩子们的语言接受能力比成人好太多，逐渐的她就能听懂上课各种指令要求，现在老师上课99%的时间用荷兰语，她也可以跟上（不是所有的能懂，只是听不懂的地方并不影响她学习）中国的孩子在国外学习任何东西都会碰到外语，所有试着适应就好了，孩子们总是给我们惊喜。 最后补充的是，对于铃木教学法，需要家长能配合老师帮助孩子理解和课后练习，一分耕耘一分收获，加油 and Enjoy。
Antwoord door: Juffie Stieneke
Your daughter’s success was helped enormously by YOU: taking 10 individual lessons at the start of her first year so we could overcome the language problems. You were a very good mother in the essential Suzuki triangle: Pupil- Teacher- Parent
Yvonne schreef op 17 februari 2017 om 22:36:
Lieve juffie Stieneke, Nogmaals hartelijk dank voor de extra les en aandacht voor moeder en kind vandaag! Echt één zo een les en zooooo waardevol! Zoveel geleerd; ja ook ik! Je bent echt een cadeautje voor het leven. Mijn complimenten: Je bent de beste (viool) juf ever… ook al ken ik geen andere… wil ik ook niet Een ander ouder noemde het hier al eerder... ‘het is zoveel meer dan vioolles’ Dikke kus en knuffel
José schreef op 6 oktober 2016 om 08:32:
Vioolles bij juffie Stieneke is zoveel meer dan alleen de viool leren bespelen. Viool studeren als je een jong kind bent gaat niet altijd van een leien dakje. Maar ook, of juist wanneer alles moeizaam loopt , staat juffie Stieneke klaar om mee te denken met de ouder, en te kijken wat de beste benadering voor jouw kind is. Van haar uit is dat altijd een begripvolle en liefdevolle houding. Zodat je steeds weer moed krijgt om door te zetten, en niet op te geven!
- Guus en dochter Kayte 10 schreef op 12 juli 2016 om 11:19:
Bij het afzwaaien van Kayte naar Coosje Wijzenbeek, na 3 Suzuki viooljaren Lieve juffie Stieneke Je hebt Kayte geleerd de muziek die ze van binnen al “hoorde” naar buiten te brengen.. Zodat ze nu met grote regelmaat de sterren van de hemel speelt en menigeen ontroert. Wie had dat gedacht, toen Kayte bij jou binnen kwam en alles al kon spelen… alleen wel met slechts één vinger! Jij draaide je hand er niet voor om en leerde haar in no-time wat vioolspelen met álle vingers was. Wat wás het een grote kans, ook voor mij, dit hele proces aan te gaan. De beweging en het ritme in Kayte werden gevormd door jouw tomeloze enthousiasme voor de muziek en jouw grote muzikale aanbod enerzijds en anderzijds door onze wekelijkse ritten van Leiden naar Den Haag en weer terug! Het was een groot commitment wederzijds, Lieve Stieneke, we zijn dankbaar voor álles wat je voor ons betekend hebt en gaan je zeker missen !! Guus en Kayte
Antwoord door: Juffie Stieneke: Ik vond het heel bijzonder de muzikale ontwikkeling van Kayte te mogen begeleiden. En ben heel blij dat ze nu voor de volgende stop “geland” is bij DE top viool-pedagoge van Nederland !
Machteld schreef op 23 mei 2018 om 12:36:
Beste juf Stieneke, het zit er bijna op voor Józert. Na 5 jaar les gaat hij naar een andere juf. Wat heeft hij veel geleerd! En vooral: hij speelt met veel plezier. De kennismaking met de Gypsy muziek heeft daaraan zeker ook bijgedragen. Zonder die muziek zou het viool leren spelen een stuk moeizamer zijn geweest. Dank voor alles. Tóby gaat natuurlijk gewoon door. Hij gaat zijn grote broer achterna.
Anette Hoffmann schreef op 8 januari 2017 om 00:21:
Florence Concours Mini 2016 – oder: der Weg ist das Ziel! Het begon er mee dat Adam wilde stoppen. Nooit meer viool spelen! Op de vraag van juf Stieneke of Adam mee wilde doen aan het Florence Concours, was het antwoord dan ook snel gevonden; zeker niet! Thuis was er geen gesprek over te voeren en om het oefenen niet met slechte stemming en lange discussies te verzwaren, accepteerde ik zijn besluit en vroeg hem zijn beslissing zelf Stieneke mede te delen. Hoe dit gesprek in de Riouwstraat 23 verliep was opmerkelijk en, in mijn ogen, typerend voor de aanpak van Stieneke. Van tevoren ingewijd in de situatie, vroeg Stieneke terloops tijdens het stemmen of Adam al wist of hij zou mee doen aan het Concours. Nee!, schudde Adam. Zonder groot opmerkzaamheid aan het antwoord te geven gaf de juf Adam zijn gestemde viool terug en vertelde hem met een stralend gezicht waarom ze zelf de deelname aan een Concours zo geweldig vond: In plaats van elke week je stukken te oefenen en af en toe er een nieuw stuk bij te doen, geeft zo’n Concours een concreet doel; een doel, waar je naar toe kunt werken. Het is de kans om hoorbaar vooruitgang te boeken op een stuk van je eigen keuze. Op geen ander moment in het viooljaar leert een kind zo veel dan tijdens de voorbereiding op een Concours. Of je nou wint of gewoon verhinderd bent op de dag van de concours zelf, aldus Stieneke, dat maakt helemaal niks uit: de vooruitgang die je tijdens het voorbereiden hebt geboekt, dat is jouw prijs! Daar gaat het om! Ik zag Adam aandachtig luisteren. Het competitieve element uit zo’n concours halen, de spanning van de dag teniet doen, dat leek me ideaal voor Adam. Na haar verhaal ging de individuele les gewoon door en het was pas toen Adam zijn viool inpakte dat Stieneke – weer en passant – vroeg, welk stuk hij eigenlijk zou kiezen als hij nou toch besloot mee te doen. Alsof Adam er tijdens de les, en luisterend naar Stieneke’s verhaal, er over had nagedacht, schoot het antwoord uit zijn mond: dat mooie tweede deel van Vivaldi’s concert in A-mineur! Wat een verrassing: die hadden we nog niet eens geoefend en ook niet in de individuele les gespeeld. Maar mooi was die. Heel mooi, dat kon je zo aan Adam’s gezicht aflezen. En zo fietsten we die ochtend weer zingend naar huis en in plaats van het viool oefenen nog moeizamer te maken dan het de afgelopen weken al was geworden, had het uitzicht op het Concours – dankzij dit kort, luchtig gesprek met de juf – Adam vleugels gegeven: gedreven door het idee hiervan zijn eigen stuk te maken en het net zo mooi, of juist anders en nog mooier ! – naar voren te brengen dan op de CD, dat was zijn ambitie voor de komende 6 weken. En meer dan eens gebruikte Adam dit stuk als excuus om zijn ‘gewoon’ oefen-repertoire in te korten om aan zijn concours stuk te kunnen werken. Deel van de voorbereiding werd ook een tweede stuk dat Adam niet zelf had gekozen en – zo als hij meermaals benadrukte – niet kon uitstaan: Perpetuo Mobile van Carl Boehm. Het diende zich aan als tweede stuk voor het concours, omdat het de gevraagde tijd van 5 min samen met Vivaldi mooi in zou vullen en omdat het een heel snel stuk is dat een verfrissend contrast zou bieden met het langzame legato van Vivaldi. De uitdaging hier was de stok aan het springen te brengen om een snel ricochet te produceren. Dat leek wel een tovertrucje! Juf Mireille’s verbaasde reactie op Adam’s scepsis tegenover het stuk, en haar benadrukking dat dit wel een van de allermooiste etudes was die ze kende, deed Adam langzaam maar zeker van mening veranderen. Het is een van de weinige etudes, aldus Mireille, waarmee je juist zelf echt muziek kunt maken, ja zelfs grapjes mee kunt uithalen. Dat kon juf Stieneke op haar buurt weer sprankelend illustreren, met levendige pianobegeleiding en overtuigende mimiek! Zo was ook deze horde genomen en het programma stond vast. Het oefenen thuis profiteerde ook van de verschillende karakters van de twee stukken: Nadat er een kwartier hard gewerkt was aan de ‘sierlijke parelkettingen’ van het Vivaldi stuk, kon Adam zich uitleven in de steeds soepeler razende loopjes van Boehm. En de Concerto (in het Vivaldi stuk)-trillers hadden stiekem ook geprofiteerd van de vingergymnastiek in de etude… Tijdens het concours zelf, net voor het optreden, was er nog een ander moment van voorbereiding wat bijzondere aandacht verdient: Alle kandidaten mochten even met hun pianobegeleider inspelen op het podium. Waar alle andere jongens en meisjes meteen hun concert stuk in volle pracht en snelheid ten gehore brachten, ging Stieneke met Adam toonladers oefenen: eerst langzaam en zacht, dan heel erg langzaam en met resonanstoon voor de zuiverheid – tot verbazing van het publiek dat langzaam de zaal instroomde… Ook Perpetuo Mobile klonk zo in super slow motion vanaf het podium en ik meende op het gezicht van de juf en haar leerling een schalks glimlachje te ontwaren. Het fundament voor het vertrouwde samenspel op deze nieuwe locatie was gelegd! Het laatste kwartier voor het begin stelde Stieneke voor om samen in de kleine omkleedruimte door te brengen, waar verder niemand meer was. Hier, ver af van de drukte van een steeds voller lopende concertzaal, deelde Stieneke nog het een of andere geheim om een toon nog voller, een vibrato nog innemender en een slotakkoord nog doordringender te maken. Met gloeiende wangen zag ik Adam knikken en een poging maken de raad om te zetten in zijn spel. Soms lukte dat, soms niet. En steeds hoorde ik Stieneke weer zeggen: “Het maakt me helemaal niets uit of je dat straks op het podium zo doet of niet. Maar dan weet je het al vast. Voor een volgende keer…” Mijn gedachte op dat moment, dat Stieneke de nu zichtbaar nerveuse jongen met last minute advies toch alleen kon belasten en misschien zelfs verwarren, werd teniet gedaan tijdens het optreden: Stomverbaasd herkende ik heel wat elementen van Stieneke’s last minute advies die Adam tijdens zijn optreden duidelijk naar voren haalde, soms voor de allereerste keer. Lang niet alle raad werd omgezet, en zeker niet tot in perfectie. Maar waar geen twijfel over bestond is dat zelfs in die laatste meter voor het doel er weer was geleerd: vooruitgang was geboekt. Als een spons had Adam met zijn hoog rode oren alles in zich opgezogen en zijn vioolspel was tot in de omkleedkamer van het Nationale Toneel continue gegroeid. Dus bij een volgende concours weer meedoen? Waarom niet! En als Adam hier anders over denkt, gaat hij het hier even met Stieneke over hebben
Antwoord door: Juffie Stieneke\\\\
Bijzonder dat Adam, 8 jaar oud, uiteindelijk met de eerste prijs van het Florence concours MINI naar huis ging…. Fijn dat het hem gegund is nu in rust verder te ontwikkelen!
Guus en Michel schreef op 23 mei 2018 om 20:08:
De Pinksterworkshop is voor ons inmiddels één van de highlights van het jaar geworden. Drie dagen lang deel te mogen zijn van enthousiaste en musicerende kinderen, ouders en docenten is een onvergetelijke ervaring!
Kayte schreef op 23 mei 2018 om 19:58:
Ik heb al vijf Pinksterworkshops meegemaakt, maar elk jaar blijft het leuk en elk jaar is het weer een nieuwe ervaring! Ik zou niet weten hoe ik een top 10 zou moeten maken, want alles is op zijn eigen manier leuk. Van elke Pinksterworkshop heb ik andere mooie herinneringen en ik krijg een grote glimlach op mijn gezicht als ik eraan terugdenk!
Melody schreef op 23 mei 2018 om 17:36:
Mijn dochter (7) zit in het eerste lesjaar en heeft voor het eerst dit jaar de pinksterworkshop ervaren. Wat een leerzaam en bovenal gezellig weekend was dit! Zowel educatie als ontspanning goed afgewisseld in het programma. Zij heeft mij volle teugen genoten en wij zijn een zeker volgend jaar weer bij! Dank allemaal