Hoe studeer je met je kind?

Helping Parents Practice  – Edmund Springer

Je kind heeft geen perfecte ouder nodig – wel een normaal toegewijde ouder.
Als je met je kind studeert is je constante aanwezigheid genoeg.
De meeste ouders willen als ze met hun kind een instrument studeren maximaal nuttig zijn en zich minimaal in het proces mengen. Je bent ouder. Ik weet dat je het druk hebt.

Monotonie is de vijand van muziek hing in Dr. Suzuki’s leskamer. Soms wees hij er op als hij iets erg saai vond klinken.

In je huis woont een uniek mensenkind, dat misschien wel de mogelijkheden heeft om een Shakespeare of Rembrandt of Michelangelo of een Beethoven te worden… Willen we het vol weetjes stoppen of willen we onze kinderen leren wie ze zijn?

Elk kind is een wonder. Uniek. Er is geen tweede van op de wereld! En er is ook geen andere ouder in de wereld precies als jij…. En er is geen enkele ouder in de buurt die net zo om jouw kind geeft als jij. En jij krijgt met het kind waarmee je viool oefent een unieke verhouding.

Ik kan je geen handleiding geven hoe je elke studeer-sessie precies iets moet doen. Ik kan je alleen aanwijzingen geven tijdens de les hoe je iets zou kunnen doen. Net als in het verkeer moet je elke keer in een microseconde beslissen wat je gaat doen. En je reactie is ook anders dan van een andere ouder. Wat te doen als je bijvoorbeeld vraagt om Kortjakje te spelen en je kind begint vrolijk aan Allegro? Een andere ouder zou dan misschien onmiddellijk inspringen omdat hij het belangrijk vindt dat het kind de titel van een liedje goed leert. Jij bent misschien dankbaar dat er een heel liedje uitrolt en, omdat je weet dat je kind meestal wel het verschil weet en nu even afgeleid was, maak jij dus een opmerking over hoe recht je kind streek en hoe mooi die eerste noot klonk. Beide reacties zijn goed; jij bent de chauffeur en jij moet beslissen wat te doen… . Het gaat er om dat je een plezierige reis maakt van het leren vioolspelen en luistert naar de gevoelens van je kind en die van jezelf.

Als je luistert naar de vragen die rijzen rondom het studeren blijken het meestal grotendeels vragen te zijn niet over de muziek, maar over hoe je met elkaar omgaat. Je studeert niet via telefoon, email of door instructies te gillen vanuit de keuken. Studeren gebeurt in een nabije en vaak intense relatie. Relaties groeien vaak in conflictsituaties. Een conflict betekent niet dat het een slechte relatie is. Een gezonde relatie gaat over de manier waarop een conflict erkend en overkomen wordt, of doorwerkt.

Jij bent niet in je eentje verantwoordelijk voor hoe je kind speelt.
Je hebt wel de totale verantwoordelijkheid voor hoe jij je gedraagt als je met je kind studeert. Dat is een kolossale verantwoordelijkheid, en ik hoop dat deze aanwijzingen je zullen helpen

Kinderen zijn heel kwetsbaar. Ze willen zich graag voordoen als heel goed in de ogen van hun ouders. Soms gillen, huilen of schreeuwen kinderen terwijl je hetzelfde zegt als de leraar in de les. In het proces naar volwassenheid leerden we zelf gevoelens te verwoorden of te rationaliseren. Een kind uit zijn gevoelens in acties. Net als popsterren doen ze van alles om aandacht te krijgen, te vertalen als liefde. Ruziën, pruilen, theater – sommige kinderen horen de aanwijzingen van hun ouders niet! Kijk of je alle haren van de stok op de snaar kunt houden terwijl je Kortjakje strijkt. Ze horen: als je niet recht strijkt vind ik je niet meer lief. Het kind hoopt dat de moeder zal vergeten wat ze net vroeg. Een soort verstoppertje spelen voor meer gevorderden…. Misschien merkt mamma het niet als ik het niet doe. Leuk geprobeerd. Alleen herinnert mams het zich juist wel. Technisch gesproken gaat het hier om onbewuste gevoelens.

Kinderen hebben een diepe wens dat alles direct gebeurt en makkelijk is. En ze raken gefrustreerd als het niet blijkt te kloppen! En dan trekken ze onplezierig gedrag uit de kast. Niet bij de leraar, want die heeft geen geschiedenis met het kind.

Een kind vindt een ouder eigenlijk een soort tovenaar. Met een toverstokje. En het kind heeft het gevoel dat de ouder nu het toverstokje verborgen houdt. En verhindert dat het kind nu niet onmiddellijk iets kan. Want in het verleden toverde je toch ook voeding en warmte op het moment dat het nodig was? Daarom helpt het soms als je zegt: ik wou dat ik een toverstok had en het nu heel makkelijk voor je kon maken… maar ik ben geen tovenaar en ik heb geen toverstok, en daarom moeten we het nu studeren tot je het kunt….. Je moet goed kijken hoeveel je kind kan hebben en vooral de tank steeds bijvullen met liefde. En dat komt niet van wat je zegt, maar door wat voor strategieën je je bedient tijdens het studeren.

Het doel van studeren is om alles makkelijker te maken. Niet om dingen te corrigeren. Want als je luistert naar alles wat je kind fout doet en dan reageert met correcties , maakt dat dat je kind een muur optrekt. Door bijvoorbeeld je te negeren…. ALS JE JE OP DE VERGISSINGEN CONCENTREERT BIJ HET STUDEREN GAAT EEN KIND SOMS JE MET ZIJN STOK PRIKKEN of huilen. Of alleen iets verbeteren om aan de wensen van jou als ouder en de juf te voldoen.
Maar als je je concentreert om dingen eenvoudiger te maken, wordt het iets van het kind zelf. En hoeven dan niet vlak voor het optreden nog van ouder en juf te horen: denk aan dit en aan dat, want tijdens het studeren is het makkelijk genoeg geworden dat het kind er op kan vertrouwen dat het het beheerst

Je oefent niet alleen omdat de juf het zei. Maar omdat er nog puntjes zijn die niet automatisch goed gaan, zoals het draperen van de rechtervingers om de stok. Het kind hoeft niet te vrezen dat het misschien weer mis gaat of hopelijk net lukt, het kind heeft geoefend en weet dat het iets beheerst.

Oefenen om iets makkelijker te maken betekent dat je steeds minder van je kostbare studeertijd besteedt aan het kind iets laten herhalen omdat JIJ het zei. In plaats daarvan breng je langzaamaan steeds meer dingen in het bewustzijn van het kind en sta je je kind bij in het herhalen van dingen die nog niet vanzelfsprekend zijn en waar je op kunt vertrouwen: dus makkelijk..
Een concert geven betekent dan niet het doorworstelen van een stuk, maar in staat zijn om lichamelijk iets te beheersen zodat de ziel van het kind er door heen kan gaan spreken.