Zo weet ik nog heel goed hoe we elk jaar met z’n allen naar Scheveningen gingen om op de boulevard te spelen onder haar leiding om geld voor een ijsje te verdienen. We moesten haar allemaal nadoen, dus terwijl we met z’n allen ‘Altijd is kortjakje ziek’ speelden, gingen we op de grond zitten, op de grond liggen, springen, rondjes draaien, hinkelen of in een kring lopen terwijl we aan het spelen waren. Niets was te gek! Zelfs speelden we met zijn tweeën op 1 viool met 1 strijkstok, alles kon!
Het leuke van een grote groep is dat er meerdere leeftijden mee doen. De hele kleintjes, maar ook de wat gevorderden die dan een tegenstem spelen. De kracht van de groep is juist de essentie van de Suzuki-methode die zij doceert.
Elk jaar met Sinterklaas staat Stieneke op de Frederik Hendriklaan met een groep kleintjes en groteren (nog steeds kinderen!) Sinterklaasliedjes te spelen tot genot van velen. Met Kerst passeren vele kerstliedjes de revue.
Ik noem zomaar een paar herinneringen.
Plezier in muziek maken staat bij haar voorop.
Een van de redenen waarom ik het nu zo fijn vind om op een podium te staan is het feit dat ik bij Stieneke vaak de kans heb gehad, zelfs toen ik alleen nog maar kon tokkelen en nog niet mocht strijken (want de eerste 3 weken mag je nog niet strijken, vanwege de handhoudtraining…), om op te treden voor een enthousiast publiek. En het prikkelen van de fantasie vind ik zelf ook nog steeds het allerbelangrijkste tijdens het spelen/lesgeven.
Veel groeten van Frederieke Saeijs
http://nl.wikipedia.org/wiki/Frederieke_Saeijs
http://www.frederiekesaeijs.com
Recente reacties